Hoxe empezamos a xornada cun pequeno disgustiño porque nada máis entrar comunicáronos que se suspendía a visita á Casa Museo de Rosalía de Castro debido ao frío. En fin, quedamos un pouco "chafados" pero resulta que en menos que canta un galo xa nos pasou o disgusto porque Marcos chegou cunha sorpresa tremenda que ninguén esperaba:
¡TROUXO NEVE DESDE A SÚA CASA ATA O COLE!
Marcos estivo explicándonos como recolleu a neve arredor da súa casa e que ata se formaron "como paíños de neve" nas escaleiras da piscina. Así que aproveitamos para aprender unha palabra nova: CARÁMBANO
A continuación Alejandro Vázquez Seco mostrounos unhas cunchas que trouxo fai uns días e que eu esquecera fotografiar (e agora na Pementeira hai que sacar foto de todo sin disculpa). Alex explicounos de que era cada cuncha: de navalla, de nécora, de chopo, de berberecho, de ameixa, de caramuxo, de lapa, de ourizo... Estivemos vendo en que se diferenciaban unhas das outras e a caracola pequeniña que trouxo e o ourizo gustáronos moito a verdade.
E despois de empezar a traballar un pouquiño sobre mulleres importantes que sexan coñecidas polo desenvolvemento dunha actividade concreta que supuxera unha aportación á sociedade, Valeria trouxo dous libros que relatan a historia de Frida Kahlo e Marie Curie. Hoxe estivemos lendo, e así recordando, a vida da pintora Frida Kahlo. E mañán coñeceremos a Marie Curie (hoxe xa lles adiantei un pouquiño o que ela descubreu pero mañán falarémolo con máis calma)
¡Grazas por estas sorpresas de hoxe!
Pero si eles sabían perfectamente que se suspendeu polo frío, que escoitaron cando veu o director dicilo, que estaba eu dicíndolles que tiñan que ir ao baño rapidamente para ir para o bus! E quedámonos "chafados" e xa comenzamos como calquiera día, e nos percheiros falaban todos, e os de 5 tamén, de que suspenderan a visita polo frío. Eu fago coma ti,case me preocupa pensar que non se enterou de nada, jajajaja!
ResponderEliminarFoi unha mañan moi emocionante. Despertar pola mañan e ver a horta e o parque todo blancp non pasa todolos dias. Non fixo falta decirlles que se vestisen! En 10 minutos estaban listos! Correteando pola herba blanca. Que gusto velos! E poder ensinarlla os compis xa era a guinda do pastel! Alegrome de que o disfrutasen tanto e de que servise para alegrarse despois dunha mala noticia.
ResponderEliminarQue emoción de día, alucinaron coa neve, Noa estaba contentísima e máis coas gañas que ten de ir á neve,...jejeje. Que pena que se suspendera, a min Noa si que me dixo que fora porque chovia😉queda pendente para outra ocasión!!
ResponderEliminar